Nasze Połoniny - Bieszczadzkie Czasopismo Regionalne | Ustrzyki Dolne | Aktualności, artykuły, galerie zdjęć, ogłoszenia, noclegi

:: [Nr 8/84] Rozmowa Połonin - dziś Andrzej Jurek Artykuł dodany przez: Redakcja (2009-06-21 12:14:37) Marek Prorok: Dla wielu mieszkańcĂłw BieszczadĂłw jest pan osobÄ znanÄ głównie, jako przedsiębiorca i aktywny działacz lewicowy. Proszę jednak o przybliĹźenie swojej osoby naszym czytelnikom. Andrzej Jurek: Urodziłem 7 listopada 1946 roku w ZÄ bkowicach ŚlÄ skich. Mam więc 63 lata i jestem zodiakalnym Skorpionem. Moi rodzice pochodzili spod Nowego SÄ cza a do ZÄ bkowic wyjechali w ramach zasiedlania Ziem Odzyskanych. Atmosfera pierwszych lat powojennych była niełatwa, niepewna przyszłość granic i ciÄ gły strach przed nowÄ wojnÄ spowodowały, Ĺźe moi rodzice postanowili powrĂłcić w rodzinne strony tak, Ĺźe mĂłj młodszy brat urodził się w 1948 roku juĹź pod Nowym SÄ czem. W tych stronach spędziłem swoje młodzieńcze lata. Tutaj chodziłem do szkoły podstawowej, tutaj teĹź ukończyłem nowosÄ deckie Liceum OgĂłlnokształcÄ ce, ktĂłre przed wojnÄ kończył mĂłj ojciec. Z sentymentem wspominam tę starÄ solidnÄ szkołę, ktĂłrej tradycje sięgajÄ 1818 roku. W owym czasie miałem teĹź trudne chwile. W krĂłtkim czasie straciłem dwie bliskie osoby. Najpierw, nieuleczalna wĂłwczas białaczka zabrała mi dziewięcioletniego brata a niewiele później na serce zmarł mĂłj ojciec. Marek Prorok: Mimo tej niełatwej sytuacji podjÄ Ĺ‚ pan studia wyĹźsze w Krakowie. Jak to było moĹźliwe? Andrzej Jurek: Zdecydowałem się na studiowanie na Wydziale Leśnym WyĹźszej Szkoły Rolniczej w Krakowie. Nie było to łatwe, bo o jedno miejsce ubiegało się wĂłwczas sześciu kandydatĂłw. JeĹźeli chodzi o stronę materialnÄ , to musiałem po prostu sam sobie poradzić, bo po śmierci ojca mama miała jeszcze na utrzymaniu trĂłjkę młodszego rodzeństwa. Przez cały okres studiĂłw pracowałem. Wykonywałem róşne prace, to w spółdzielni studenckiej, to w PZU jako akwizytor a później likwidator szkĂłd. Podejmowane prace bez kłopotĂłw zabezpieczały moje potrzeby finansowe a z czasem umoĹźliwiły mi rĂłwnieĹź udzielanie pomocy młodszemu rodzeństwu. Studia szły mi łatwo i ukończyłem je bez problemĂłw. Z radościÄ wspominam ten okres mojego Ĺźycia. W moim przekonaniu leśnictwo, jako kierunek przyrodniczo -techniczny jest jednym z najciekawszych i najbardziej wszechstronnych kierunkĂłw studiĂłw. Marek Prorok: Mamy rok 1969, mgr inĹź. Andrzej Jurek dyplomowany leśnik rozpoczyna swÄ drogę zawodowÄ . Jaki był jej przebieg? Andrzej Jurek: Ĺťycie sprawiło, Ĺźe nigdy nie pracowałem jako leśnik. NajwaĹźniejszym tego powodem były pieniÄ dze. W tamtych latach praca leśnikĂłw była wyjÄ tkowo kiepsko opłacana. Moje wynagrodzenie na staĹźu w przemyśle drzewnym było niewiele niĹźsze od wynagrodzenia Ăłwczesnego nadleśniczego. StÄ d teĹź podjÄ Ĺ‚em pracę w Okręgowym Przedsiębiorstwie Przemysłu Drzewnego w Katowicach, gdzie pracowałem w dwĂłch tartakach. Następnie los rzucił mnie do Jasła, do ZakładĂłw Płyt WiĂłrowych. W listopadzie 1978 roku znalazłem się wraz z rodzinÄ w Ustrzykach Dolnych i podjÄ Ĺ‚em pracę w Zakładach Przemysłu Drzewnego „Ustjanowa”. Pracowałem tu do końca istnienia przedsiębiorstwa to jest do 1991 roku, w ktĂłrym PPD „Ustjanowa” zostało zlikwidowane. Wielka szkoda, Ĺźe tak się stało. Marek Prorok: Dlaczego doszło do likwidacji tego przedsiębiorstwa? Czego zabrakło do uratowania zakładĂłw? Andrzej Jurek: Według mnie zakłady nie musiały upaść. Były przygotowane rzetelne programy rozwoju przedsiębiorstwa. Posiadaliśmy promesę kredytu z Banku Rozwoju Eksportu. MoĹźliwy do uzyskania kredyt opiewała na kwotę liczonÄ w milionach dolarĂłw, co pozwoliłoby na znakomite unowocześnienie zakładĂłw. W moim przekonaniu brakowało woli politycznej do ratowania zakładĂłw, głownie w kierownictwie przedsiębiorstwa. Wszyscy się wszystkiego bali. Powszechna była wzajemna podejrzliwość. Kierownictwo nie miało zaufania u nowych władz. Lepiej było więc zlikwidować duĹźe przedsiębiorstwo niĹź naraĹźać się na oskarĹźenia o wszystko co najgorsze. Podam tylko jeden przykład, za to znamienny. W pewnym momencie była moĹźliwość zawiÄ zania spółki z oddziałem Pagedu, dystrybutorem naszych wyrobĂłw. Kontrahent był bardzo powaĹźny. Posiadał pieniÄ dze, doświadczenie i pewne rynki zbytu. Spółka miała obejmować dwa państwowe przedsiębiorstwa, bez udziału osĂłb prywatnych a mimo to okrzyknięto jÄ spółka nomenklaturowÄ i projekt upadł. Marek Prorok: MoĹźna stwierdzić, Ĺźe po upadku „Ustjanowej” znalazł się pan na bruku? Co działo się dalej? Andrzej Jurek: Imałem się róşnych zajęć. Na poczÄ tku był handel, później praca w prywatnym przedsiębiorstwie a w końcu wspĂłlnie z Ryśkiem Kolanko postanowiliśmy rozpoczÄ Ä‡ własnÄ działalność gospodarczÄ . Zaczynaliśmy od handlu z RosjÄ , działajÄ c trochę na zasadzie przedsiębiorstwa handlu zagranicznego. Później była produkcja elementĂłw meblowych a w końcu we trzech uruchomiliśmy produkcję drzwi. PoczÄ tkowo firma nasza była typowym zakładem rzemieślniczym, ale z czasem ulegała przekształceniom i dzisiaj jest nowoczesnym zakładem produkujÄ cym na obrabiarkach sterownych numerycznie. Marek Prorok: Trudno nie zadać tego najwaĹźniejszego pytania. Dlaczego kandyduje pan do Parlamentu Europejskiego? Andrzej Jurek: Zacznijmy od tego, Ĺźe zawsze byłem entuzjastÄ Unii Europejskiej. Marzę o tym, Ĺźe w przyszłości Unia stanie się federacjÄ suwerennych państw a przynajmniej ścisłym ich zwiÄ zkiem. Chciałbym działać właśnie w tym kierunku. Z własnego doświadczenia wiem, jakie znaczenie dla małych i średnich przedsiębiorstw majÄ dotacje unijne. Gdyby nie owe dotacje, to przekształcenie naszego rzemieślniczego przedsiębiorstwa w nowoczesny zakład produkcyjny trwałoby latami, jeĹźeli w ogĂłle byłoby moĹźliwe. Pozyskiwanie funduszy unijnych a następnie prawidłowe ich wykorzystanie, to teĹź zadanie, z ktĂłrym chciałbym się zmierzyć. Jest jeszcze jedno waĹźne zadanie, to pomoc dla przedsiębiorstw w uzyskaniu kredytu bankowego. W dzisiejszej sytuacji przedsiębiorca, aby uzyskać kredyt musi praktycznie udowodnić bankowi, Ĺźe jest w tak doskonałej sytuacji finansowej, iĹź kredyt nie jest mu potrzebny. Pamiętam, Ĺźe jak mieliśmy trudności w naszym przedsiębiorstwie, to uzyskanie kredytu graniczyło z cudem i wymagało rozlicznych zabiegĂłw. Z tych to powodĂłw, gdy otrzymałem od władz SLD propozycję startu w wyborach, zgodziłem się kandydować. Marek Prorok: Zawsze znany był pan z lewicowych poglÄ dĂłw. Nie wstydził się pan ich nigdy, nawet dzisiaj, kiedy jest to róşnie odbierane. MoĹźe kilka zdań na ten temat. Andrzej Jurek: Tak, to prawda, zawsze miałem lewicowe poglÄ dy i nigdy ich nie ukrywałem. Do PZPR wstÄ piłem jeszcze w klasie maturalnej i to nie ze względĂłw koniunkturalnych. Nie ukrywam, Ĺźe w tym czasie nie miałem pojęcia o zawiłościach historii polskiej lewicy i jej wschodnich partnerĂłw. O Katyniu dowiedziałem się dopiero kilkadziesiÄ t lat później. Tak to wtedy było. Lewicowcem i to zawsze aktywnym, byłem, jestem i będę. Jest to dla mnie powĂłd do dumy. Marek Prorok: Chciałbym jeszcze zapytać dzień dzisiejszy. Co w chwili obecnej robi Andrzej Jurek? Andrzej Jurek: Od pewnego czasu jestem na emeryturze, choć z czynnego Ĺźycia zawodowego, tak do końca się nie wycofałem. Mieszkam w Ustrzykach Dolnych z ĹźonÄ (ciÄ gle tÄ samÄ ). Dzieci mam dorosłe i usamodzielnione, jestem dziadkiem dla swoich wnukĂłw i staram się spędzać z najbliĹźszymi jak najwięcej czasu. Marek Prorok: Serdecznie dziękuję za rozmowę i Ĺźyczę osiÄ gnięcia w wyborach jak najlepszego wyniku. Andrzej Jurek: Ja rĂłwnieĹź dziękuję za rozmowę i Ĺźyczenia. adres tego artykułu: http://www.naszepołoniny.pl/articles.php?id=645