Nasze Połoniny - Bieszczadzkie Czasopismo Regionalne | Ustrzyki Dolne | Aktualności, artykuły, galerie zdjęć, ogłoszenia, noclegi

:: [Nr 5/98] OdpowiedĹş na artykuł o kościele w Chyrowie Artykuł dodany przez: Redakcja (2010-04-13 16:57:03) Do PrzewodniczÄ cego Rady Powiatu Bieszczadzkiego Pana Piotra Korczaka oraz Radnego Powiatu Bieszczadzkiego Pana Wiesława Stebnickiego W ciÄ gu ostatnich kilku lat wśrĂłd UkraińcĂłw i PolakĂłw, po obu stronach granicy, pojawiło się wiele wspĂłlnych tematĂłw, jesteśmy zjednoczeni w pragnieniu, aby Ĺźyć zgodnie z zasadami dobrosÄ siedztwa. TakĹźe wspĂłlnÄ , stała się według mnie, kwestia przekazania polskiej wspĂłlnocie kościoła w Chyrowie w Rejonie Starosamborskim. Ale kiedy przeczytałem w czasopiśmie "Nasze Połoniny" publikację pod tytułem "Parszywe Polaki" odzyskali kościół w Chyrowie», to zrobiło mi przykro. Co więcej, moim zdaniem, przekazanie po tylu latach kościoła wspĂłlnocie polskiej było moĹźliwe dzięki dobrej woli władz i społeczności lokalnej. Zgadzam się, Ĺźe sprawa przekazania kościoła opóźniła się, ale bardzo cieszę się z faktu, Ĺźe ostatecznie została pozytywnie załatwiona. Jestem zaniepokojony sposobem zrelacjonowania tej historii polskim czytelnikom, a zwłaszcza informacjÄ , Ĺźe radny Starosamborskej Rady Rejonowej Igor Hyrniak, w trakcie przekazywania kościoła wznosił antypolskie okrzyki. Nie moge stwierdzić, czy na pewno tak było, ale chciałbym zauwaĹźyć, ze Igor Hyrniak nie jest radnym Starosamborskej Rady Rejonowej. Jednak przywołanie w artykule Starosamborskiej Rady Rejonowej sprawia, Ĺźe muszę odpowiednio zareagować. Wiem, Ĺźe po obu stronach granicy sÄ jeszcze osoby, ktĂłre pozwalajÄ sobie na antypolskie czy teĹź antyukraińskie wypowiedzi, a we wspĂłlnej historii wyszukujÄ te najtrudniejsze strony. Nie uwaĹźam jednak, Ĺźe takie właśnie wypowiedzi powinny trafiać na łamy gazet i podgrzewać w ten sposĂłb niezdrowe emocje części społeczeństwa. Przez dwadzieścia lat wspĂłlnej pracy (uwaĹźam, Ĺźe to nie jest mało) na terenach powiatu Bieszczadzkiego i Rejonu Starosamborskiego, zrobiliśmy wiele dla rozwoju tych terenĂłw. Największym efektem naszej współpracy było otwarcie międzynarodowego przejścia granicznego “Smolnica – Krościenko”. Przejście to sprawiło, Ĺźe mieszkańcy terenĂłw po obu stronach granicy mogÄ lepiej Ĺźyć, prowadzić wspĂłlne interesy a nawet zakładać polsko-ukraińskie rodziny. WspĂłlnie zorganizowaliśmy wiele kulturalnych i sportowych imprez, zrealizowaliśmy kilkadziesiÄ t projektĂłw a nasze dobrosÄ siedzkie relacje zawsze cechowała szczerość i perspektywiczne myślenie. Wszystkie te przedsięwzięcia były omawiane i zatwierdzane na wspĂłlnych sesjach Starosamborskej Rady Rejonowej i Rady Powiatu Bieszczadzkego. W tym roku odbedzie się dziesiÄ te wspĂłlne posiedzenie naszych rad. Chciałbym jeszcze podkreślić, Ĺźe od czasu odzyskania przez Ukrainę niepodległości, na terenie Starosamborszczyzny przekazano wspĂłlnotom rzymskokatolickim dziesiÄ tki kościołów.Były to: Kościół Świętego Wawrzyńca w Bolozowie, Kościół Świętej Rodziny w Hrabiwnice, Kościół Archanioła Michała w Czyzkach, Kościół św. Mikołaja w Rozewym, Kościół św. Mikołaja w Starym Samborze, Kościół Archanioła Michała w Starej Soli, Kościół Wszystkich Świętych w Mizencu, Kościół TrĂłjcy Świętej w NiĹźankowicach. Proszę mi wierzyć, Ĺźe wysiłki lokalnych władz zwiÄ zane z przekazaniem tych kościołów, były duĹźe. Oddzielnie chciałbym powiedzieć o Kościele Św. Anny w SÄ siadowicach. Został zbudowany w XVI w. A odrestaurowany i otwarty juĹź w wolnej Ukrainie. MiesiÄ c temu został zniszczony przez poĹźar. WspĂłlnoty Starosamborszczyzny, w tym Starosamborska Rada Rejonowa, udzielajÄ pomocy w renowacji budynku kościoła, bo rzymskokatolicka społeczność parafialna nie ma na to wystarczajÄ cych sił i środkĂłw. Powiem więcej, w tych wioskach, gdzie nie ma polskich wspĂłlnot, a kościoły pozostały, sÄ one przekazywane lokalnym parafiom grekokatolickim. Takie sytuacje miały miejsce we wioskach Murowane, Skeliwka, Spas, oraz Strilky. Bardzo bym się ucieszył, gdyby tak samo robiono w Polsce z cerkiewkami ukraińskimi. Na zakończenie chciałbym przywołać jeden fakt z mojego Ĺźycia prywatnego. Moja babcia, będÄ c grekokatoliczkÄ , mieszkała w Chyrowie. Po likwidacji w roku 1947 Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej, babcia chodziła nie do cerkwi prawosławnej w Chyrowie, lecz do kościoła w Dobromilu. Takich przykładĂłw i takich rodzin jest u nas duĹźo. ŚwiadczÄ one o tym, Ĺźe jesteśmy jednÄ wielkÄ wspĂłlnotÄ religijnÄ i chociaĹź dzieli nas granica to musimy się porozumieć. W moim głębokim przekonaniu, nie warto szukać, zwłaszcza w mediach, prymitywnych sensacji, ktĂłre nas dzielÄ , lecz pisać o tych faktach, ktĂłre nas Ĺ‚Ä cza. Wołodymyr Horbowy PrzewodniczÄ cy Starosamborskiej Rady Rejonowej adres tego artykułu: http://www.naszepołoniny.pl/articles.php?id=908