Nasze Połoniny - Bieszczadzkie Czasopismo Regionalne | Ustrzyki Dolne | Aktualności, artykuły, galerie zdjęć, ogłoszenia, noclegi

:: [Nr 9/85] Pawlak i Kargul z Rabego Artykuł dodany przez: Redakcja (2009-07-18 12:33:47) Materiał ten moĹźna zaczÄ Ä‡ tak- „Paweł i Gaweł w jednym domu stali, Paweł na dole a Gaweł na gĂłrze, Paweł spokojny nie waĹźył nikomu, Gaweł przedziwne wyprawiał swawole…”, to cytat z elementarza. MoĹźna teĹź cytować Grześkowiaka- „Uradziła gminna rada wodociÄ gi pozakładać. Dren ma iść przez mĂłj ogrĂłdek, nie postanie obca stopa, na tym com se zdobył z trudem”. MoĹźna cytować klasykĂłw sÄ siedzkich sporĂłw Pawlaka i Kargula. MoĹźna by było tak zaczynać, ale gdy w ruch idÄ siekiery nikomu do śmiechu być nie powinno. Zaczęło się od pełnej sielanki Wszystko zaczęło się od aktu notarialnego z 28 marca 1984 roku. W akcie tym Janina i Bronisław H. przekazali swoje blisko 15 hektarowe gospodarstwo i dom swojemu synowi Bogusławowi H. Akt zastrzega, Ĺźe syn zapewni im doĹźywotnio wydzielone mieszkanie w tym domu i 30 arowÄ działkę przy domu. Ponadto przejmie on wszystkie zobowiÄ zania rodzicĂłw w tym głównie spłatę kredytu. Tym samym Bogusław H. stał się prawowitym właścicielem gospodarstwa. Bogusław H. to jak się powszechnie mĂłwi kawał chłopa, pracy się nie bał , a sił mu nie brakowało. Pracował jak najlepiej potrafił, dorabiał teĹź w Niemczech, gospodarstwo powoli się rozwijało. Z rodzicami nie było większych konfliktĂłw, ot tak jak w kaĹźdej rodzinie. Przybywało teĹź lat bratu Bogusława Albertowi H. W końcu nad karkiem zawisła mu groĹşba powołania do słuĹźby wojskowej, co niby powinno być zaszczytem ale nie zawsze było. JedynÄ moĹźliwościÄ reklamowania się od wojska było posiadanie gospodarstwa rolnego. NamĂłwiony przez rodzicĂłw Bogusław H. odpisał notarialnie część gospodarstwa na rzecz brata i ten uniknÄ Ĺ‚ wojska. Stał się prawowitym gospodarzem, a zarazem najbliĹźszym sÄ siadem brata. Podzielili dom i pole. W ostatniej chwili do umowy darowizny dopisano za namowÄ Janiny H. cały dom Albertowi H. Bogusław H. wtedy nie zwrĂłcił na to uwagi. Wszak i tak mieszkali razem, więc co miało by się zmienić na gorsze. Dom był ciasny dla dwĂłch rodzin. Bracia z pomocÄ rodzicĂłw postanowili więc dobudować dodatkowe pomieszczenie. Nikt wtedy nie liczył pieniędzy wkładanych w remont, nikt nie wyliczał wkładu własnej pracy. Rodzice zostali z młodszym Albertem. Stało się to w 1993 roku. DopĂłki Bogusław H. pracował w lesie, a gospodarstwem faktycznie rzÄ dziła jego matka nie dochodziło do jakichkolwiek konfliktĂłw. Sytuacja zmieniła się gdy Bogusław H. wraz z ĹźonÄ podjęli decyzję o usamodzielnieniu się i nastawieniu gospodarstwa na hodowlę owiec. Zdecydowali teĹź o oddzieleniu się od matki z mieszkaniem, poprzez dobudowanie oddzielnego wejścia do „swojej” części domu. Janina H. nie zgadzała się na to. Wtedy to zaczęły się na poczÄ tku drobne sprzeczki, a potem coraz większe awantury pomiędzy matkÄ , a starszym synem. W ruch poszły drÄ gi, siekiery, łopaty Do pierwszego incydentu doszło 8 listopada 2003 roku. Pod nieobecność matki Bogusław H. wytyczył na swoim gruncie drogę. Ta po powrocie nie mogła znieść tego, Ĺźe coś robi się bez jej wiedzy. Doszło do ostrej kłótni między Bogusławem a jego matkÄ , ojcem i bratem. Na miejsce wezwano policję. Konflikt jakoś załagodzono, ale Janina H. w jakiś czas potem złoĹźyła zaĹźalenie, Ĺźe tamtego dnia syn Bogusław H. groził jej siekierÄ . Prokuratura umorzyła postępowanie uzasadniajÄ c to tym, Ĺźe zaĹźalenie takie powinna złoĹźyć w dniu konfliktu obecnym w obejściu policjantom. To był dopiero poczÄ tek. Następne oskarĹźenie dotyczyło pobicia. Janina H. pozwała syna Bogusława o to, Ĺźe 26 listopada 2003 roku pobił jÄ . W pozwie stwierdziła- syn złapał mnie za nos i uderzył w lewÄ stronę w ucho. Nie pamiętam czy uderzył mnie otwartÄ rękÄ czy pięściÄ . Uderzył mnie dwa lub więcej razy, za kaĹźdym razem w lewÄ stronę, aĹź poleciała mi krew z nosa i ucha”. Ponownie oskarĹźyła syna o pobicie w dniu 5 sierpnia 2004 roku. Świadkiem tego drugiego pobicia był młodszy brat Bogusława , Albert. Zeznania te Janina H. złoĹźyła kilka dni po zajściu, a do lekarza po obdukcje udała się tez dopiero po dwĂłch dniach o domniemanego pobicia. Dlatego teĹź SÄ d Grodzki w Ustrzykach uniewinnił Bogusława H. od zarzucanego mu przez matkę czynu. Bogusław H. nie pozostał dłuĹźnym swojej rodzinie i oskarĹźył brata Alberta H. i ojca Bronisława o to, Ĺźe pobili go na jego działce gdy zabronił im przejechać po niej zaprzęgiem konnym. Bogusław H. takĹźe dokonał obdukcji i wystÄ pił z pozwem do sadu przeciw bratu i ojcu. SÄ d uznał winę Alberta H i skazał go na sześć miesięcy w zawieszeniu i wykonywanie prac społecznych. Bogusław H. oskarĹźył teĹź rodzinę o to, Ĺźe przecięła łańcuch, ktĂłrym wiÄ zał drzewo zwoĹźone z lasu, co spowodowało zerwanie się łańcucha i zwalenie drzewa z wozu. Jak twierdzi Bogusław H. tylko cudem wyszedł z tego wypadku z Ĺźyciem. Ponadto Bogusław H. oskarĹźał brata o to, Ĺźe sypał gwoĹşdzie do siana, ktĂłre było karmÄ dla jego zwierzÄ t hodowlanych. Jednym słowem obie strony działały na zasadzie wet za wet. Gdy matka z bratem złoĹźyli kolejny pozew na Bogusława H. ten dosłownie za moment składał pozew do sÄ du lub oskarĹźenie na policję na nich. Policja, pogotowie dość często gościli i goszczÄ w tym gospodarstwie. Nikt juĹź tutaj nie myśli o dobrym gospodarowaniu, dorabianiu się i Ĺźyciu w spokoju. Ciężko zarobione pieniÄ dze idÄ na prywatne wizyty u lekarzy, na adwokatĂłw, na znaczki klejone na dziesiÄ tki pozwĂłw, apelacji, na dojazdy do lekarzy, na policję, do sÄ dĂłw. Kto daje i odbiera… NormalnÄ kolejÄ rzeczy naleĹźało się spodziewać, Ĺźe teraz strony przystÄ piÄ do anulowania aktĂłw darowizn. Jako pierwsza o anulowanie aktu darowizny dla syna Bogusława H. wystÄ piła Janina H. W pozwie zaĹźÄ dała uniewaĹźnienia aktu darowizny z roku 1984. SÄ d pierwszej i drugiej instancji oddalił ten pozew. Bogusław H. nie pozostał dłuĹźny i złoĹźył pozew o anulowanie aktu darowizny dla brata Alberta. SÄ dy zachowały się podobnie i odrzuciły pozwy. Bracia sÄ więc dalej sÄ siadami i największymi wrogami. Najbardziej przykre w tym wszystkim jest to, Ĺźe głównym inspiratorem konfliktu jest matka obydwu Janina H., bowiem ojciec braci w międzyczasie zmarł. Na dziś dzień Bogusław H. ma wyrok, ktĂłry nakazuje mu opuścić rodzinny dom, w ktĂłrego remont i rozbudowę włoĹźył sporo pieniędzy. Dom bowiem leĹźy na działce brata i jest jego własnościÄ . Gmina Czarna nie ma mieszkań socjalnych więc Bogusław H. nie ma się gdzie wynieść. Nie ma teĹź pieniędzy na budowę nowego domu bo jak twierdził sporo ich utopił w rozbudowę domu rodzinnego. ĹťÄ da zwrotu pieniędzy od brata, wyceniajÄ c swĂłj wkład na ponad 50 tysięcy zł. SÄ d przyznaje mu racje jednak jego wkład wycenia na niespełna 6000 zł. Na tyle bowiem Bogusław H. ma faktury. Robocizny nikt nie liczy. W kwietniu 2009 roku doszło do kolejnej bĂłjki miedzy braćmi. Bogusław H. twierdzi, Ĺźe został uderzony w pierś i nogę. Oczywiście odwiedził prywatnego lekarza, załatwił obdukcję, przygotuje kolejny pozew. Matka Janina H. zapewne nie odpuści i teĹź w odwecie coś wymyśli. Janina H. wyglÄ da jakby za chwilę miała zemdleć. Jednak ma zdrowie nie do zdarcia. Kursuje pomiędzy urzędami, policjami, sÄ dami i widać , Ĺźe to kocha. To jest sensem jej Ĺźycia. Ta niby niezbyt gramotna kobieta potrafi dotrzeć do lokalnych gazet, miejscowych biur poselskich, by zgnębić największego swojego wroga, syna Bogusława H. To strasznie przykre, bo zarĂłwno policjanci, jak i sędziowie nieoficjalnie twierdzÄ , Ĺźe do walki z bratem Bogusławem H. Alberta H. namawia właśnie ona. Jeden z wrogĂłw Bogusława H. ojciec Bronisław nie Ĺźyje, czyĹźby rozwiÄ zaniem problemu miałaby być śmierć matki. To potworne. Nie wskazuje w tym materiale winnych, czy pokrzywdzonych, bo pokrzywdzone sÄ obie strony konfliktu. Zaczynałem ten materiał porĂłwnaniem tego konfliktu do komediowych wÄ tkĂłw znanych z literatury czy filmu. Jest jeszcze moĹźliwość innego porĂłwnania. PorĂłwnania niezwykle tragicznego w swej wymowie. Otóş konflikt ten moĹźe się niestety skończyć tak jak w biblijnej opowieści o Kainie i Ablu. Jak na razie wszystko ku temu zmierza. NajwyĹźszy czas by ktoś pomĂłgł tej rodzinie. Wiesław Stebnicki adres tego artykułu: http://www.naszepołoniny.pl/articles.php?id=681