Od początku istnienia drogowego przejścia granicznego na polsko – ukraińskiej granicy w Krościenku, słyszy się o łapĂłwkarstwie i korupcji panującej wśrĂłd zatrudnionych tam funkcjonariuszy. Poruszony niesamowitością zasłyszanych przekazĂłw postanowiłem osobiście przekonać się o ich prawdziwości. W ciągu ostatniego miesiąca kilkakrotnie przekraczałem granicę na przejściu Krościenko – Smolnica i przyznaję, Ĺźe poczynione obserwacje są szokujące. Dotyczy to tylko i wyłącznie funkcjonariuszy słuĹźb ukraińskich. Polskie słuĹźby, za wyjątkiem odosobnionego przypadku wyjątkowo niesympatycznego młodszego chorążego StraĹźy Granicznej, spisują się w moim przekonaniu bez zarzutu. Zachowanie funkcjonariuszy ukraińskich i to zarĂłwno Państwowej Przygranicznej SłuĹźby Ukrainy(DPSU), jak i Państwowej SłuĹźby Celnej, pozostawia najdelikatniej mĂłwiąc wiele do Ĺźyczenia. Za wyjątkiem nielicznych przypadkĂłw, traktują oni przekraczających granicę jako zło konieczne i na kaĹźdym kroku starają się okazać swoją wyĹźszość nad nimi. Niesympatyczna, a często wręcz arogancka obsługa to chleb powszedni ukraińskich słuĹźb granicznych. Do tego dochodzi wyjątkowa nachalność w wymuszaniu łapĂłwek. Są to drobne kwoty, ktĂłre jednak pomnoĹźone przez ilość samochodĂłw odprawianych w ciągu doby, dają ogromne sumy liczone w tysiącach złotych. Większość dających łapĂłwki robi to dla świętego spokoju, aby uniknąć dodatkowych , nieprzyjemnych przeszukań i upokorzeń z tym związanych. W powszechnym rozumieniu dają owe kilka złotych za paliwo przewoĹźone w kanistrze, co jest kompletnym nieporozumieniem, bowiem tak zwany Nowy Kodeks Celny Ukrainy wprowadzony w Ĺźycie z dniem 1 stycznia 2004 roku nie zawiera takiego zakazu. W rozdziale IX zatytułowanym „Zasady odprawy celnej i opodatkowania towarĂłw przemieszczanych przez granicę celną Ukrainy przez podróşnych”, mĂłwi między innymi o warunkach odprawy celnej towarĂłw, ktĂłre są wywoĹźone przez osoby fizyczne poza granice obszaru celnego Ukrainy. Zasady te nie dotyczą jednak, między innymi, spadkĂłw, nagrĂłd, mienia przesiedleńczego i innych towarĂłw, ktĂłrych łączna wartość nie przekracza kwoty 200 euro. Nie przypuszczam, aby zbyt wielu z przekraczających granicę w Krościenku przewoziło towary ponad podaną wartość. Owe 200 euro, około 1400 hrywien, jest kwotą za ktĂłrą moĹźna na Ukrainie kupić tak wielkie ilości atrakcyjnych towarĂłw akcyzowych, Ĺźe udana prĂłba przewiezienia ich na polski obszar celny jest po prostu mało prawdopodobna. Tak więc, dawane łapĂłwki są niczym innym, jak tylko bardzo szkodliwym reliktem dawnego systemu narzuconego zarĂłwno Polsce, jak i Ukrainie przez wielkiego słowiańskiego brata ze wschodu. Chciałbym rozwiać jeszcze jeden mit krążący wśrĂłd przekraczających polsko – ukraińską granicę, a mĂłwiący o tym, Ĺźe polskie słuĹźby graniczne biorą łapĂłwki od UkraińcĂłw, tak jak ukraińskie słuĹźby od PolakĂłw. Od początku twierdzenie takie uwaĹźałem za kosmiczną bzdurę, ale dla własnego spokoju zadałem sobie trochę trudu i zapytałem o to UkraińcĂłw codziennie jeĹźdżących do Polski. Na ponad dwudziestu zapytanych ani jeden nie potwierdził dawania łapĂłwek w formie gotĂłwki. W dwĂłch przypadkach była mowa o podarowaniu butelki alkoholu i choć są to bezsprzecznie działania naganne, stanowią tylko trudny do wyeliminowania margines. W podsumowaniu moich obserwacji, muszę stwierdzić, Ĺźe róşnica w traktowaniu klientĂłw przez graniczne słuĹźby polskie i ukraińskie jest co najmniej taka, jak róşnica w stopniu i poziomie zagospodarowania terenĂłw przygranicznych po polskiej i ukraińskiej stronie. Pozostaje tylko nadzieja na to, Ĺźe strona ukraińska, w dającej się przewidzieć przyszłości, sama upora się z patologicznym łapĂłwkarstwem własnych funkcjonariuszy państwowych, choć pewnie bardziej prawdopodobne jest inne rozwiązanie a mianowicie zrĂłwnanie cen towarĂłw akcyzowych w Polsce i na Ukrainie, co w sposĂłb naturalny rozwiąże problem kolejek i łapĂłwkarstwa na przejściu granicznym w Krościenku.

***

Gorący okres przedwyborczy obfituje w wiele „zagrań poniĹźej pasa” realizowanych zapewne w myśl zasady, Ĺźe cel uświęca środki. Miałem nadzieję, Ĺźe przynajmniej miejsca kultu religijnego zostaną poszanowane przez komitety wyborcze w myśl biblijnej zasady o oddawaniu boskiego Bogu a cesarskiego Cesarzowi. Ku mojemu zaskoczeniu w niedzielę dnia 7 paĹşdziernika bieżącego roku wychodząc po odprawionym naboĹźeństwie z ustrzyckiego kościoła pod wezwaniem Świętego JĂłzefa Robotnika zostałem zaczepiony przez agitatorĂłw politycznych Prawa i Sprawiedliwości. Kilkuosobowa grupa aktywistĂłw partii szczycącej się wyjątkową prawością i absolutną sprawiedliwością usiłowała wręczyć mnie i innym wiernym opuszczającym kościół, ulotki wyborcze kandydatĂłw namaszczonych przez braci Kaczyńskich. Wszystko to działo się w bezpośredniej bliskości kościoła, na terenie należącym do Parafii Rzymsko – Katolickiej pod wyĹźej wspomnianym wezwaniem. Dla prowadzących agitację wyborczą „PisowcĂłw” nie miało to jednak znaczenia, czuli się tutaj jak u siebie. Mimowolnie nasunęło mi się pytanie, czy posiadają zezwolenie miejscowego Proboszcza, czy teĹź działają samowolnie, naruszając nie tylko prawo, ale i dobre obyczaje. Po powrocie do domu sięgnąłem do „Słowa biskupĂłw polskich przed wyborami parlamentarnymi 2007 roku” wystosowanego do wiernych w dniu 3 paĹşdziernika 2007 roku.. List podpisany przez Kardynałów, ArcybiskupĂłw i BiskupĂłw polskich zgromadzonych na 341 Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski zostanie, zgodnie z ich decyzją, odczytany z ambon w dniu 14 paĹşdziernika, na tydzień przed wyborami. Z owego listu wybrałem kilka fragmentĂłw doskonale ilustrujących jednoznaczne stanowisko Kościoła w tej sprawie. Prezentuję je czytelnikom bez komentarza, bowiem zawarte w nich myśli są oczywiste i nie wymagają Ĺźadnych wyjaśnień, czy komentarzy. Oto one:
„Przed wyborami parlamentarnymi pragniemy jeszcze raz przypomnieć, Ĺźe Kościół nie ma Ĺźadnej politycznej reprezentacji, a co za tym idzie partii politycznej, ktĂłra miałaby prawo przemawiać w imieniu Kościoła lub powoływać się na jego poparcie.”
„Apelujemy o zachowanie w kampanii wyborczej właściwego podziału rĂłl i kompetencji zarĂłwno duchownych, jak i świeckich.”
„Duszpasterze zaś, jako świadkowie rzeczywistości nadprzyrodzonej nie powinni angaĹźować się w kampanii wyborczej po Ĺźadnej konkretnej stronie.”
„Zobowiązani są uczynić wszystko, co moĹźliwe, by unikać czynienia sobie wrogĂłw z powodu zajmowanego stanowiska politycznego, co mogłoby spowodować zmniejszenie zaufania i oddalanie się od nich wiernych powierzonych ich duszpasterskiej misji (por. Jan Paweł II, Anioł Pański, 28 lipca 1993 r.).”
Za tydzień, w dniu odczytywania z ambon listu, którego fragmenty zacytowałem, przekonam się, czy słowa w nim zawarte mają jakiekolwiek znaczenie dla niektórych ustrzyckich działaczy PiS. Dowodem na to będzie obecność, bądź jej brak, agitatorów politycznych przed ustrzycką świątynią przy ulicy Gombrowicza.